Hukukun temel konusu haklardır. Diğer şıklardaki kavramlar hukukun ne ile ilgili olduğu sorusu söz konusu olduğunda hak kavramına göre ikincildir. 

Kitâbu’l-hacr (bir kişinin sözlü tasarruflarını kısıtlama bölümü), Kitâbu’lmefkud (kendisinden haber alınamayan kaybolmuş kişi bölümü), Kitâbu’lme’zûn (tasarruflar kısıtlanmış kişilere akit yapma hakkının verilmesi veya hacr altına alınmış kişinin hacrini kaldırma bölümü), Kitâbu’l-itâk (köle azat etme bölümü), Kitâbu’l-mukâteb (köleyle yapılan özgürlük sözleşmesi bölümü). 

Bir kimsenin dört ay veya daha fazla hanımına yaklaşmayacağına Allah’ın adını anarak yemin etmesi veya yaklaşmamayı ağır bir ibadete bağlamasına ilâ denir. Erkek, eşinin zina ettiğini veya doğan çocuğun zinâ mahsulü olduğunu iddia eder ve bunu da dört şahit ile ispat edemezse hâkim önünde eşiyle karşılıklı olarak özel bir şekilde yeminleşir. Buna liân veya mülâane denir. İddet talak, fesih ve ölüm gibi bir sebeple evliliği sona eren kadının, başkası ile evlenebilecek hale gelmesi için beklemesi gereken süredir. Nesep, çocuğun anne-babasıyla olan kan bağını ifade eder. 

İslam ceza hukukunda gayr-i müslim vatandaşlara da ceza hukuku kuralları ilke olarak aynı şekilde uygulanır. Kendisinden su isteyen kimseye su vermekten kasten kaçınan kişi, o kimsenin susuzluktan ölmesi halinde adam öldürme suçunu işlemiş sayılır. Had suçlarını işleyen kölelere aynı suçu işleyen hürlere verilen cezanın yarısı uygulanır. 

Özel hukuk  şu dallara ayrılır: 1. Medeni Hukuk, 2. Ticaret Hukuku 3. Devletlerarası Özel Hukuk, 4. Fikri hukuk. Medeni hukuk da kendi içinde beş temel branş içerir. a. Şahsın hukuku, b. Eşya hukuku, c. Borçlar hukuku, d. Aile hukuku, e. Miras hukukudur. 

 Hukukî fiil ve olayları tek tek kurallara bağlamak yerine, benzer olanları tek bir kural altında ifade etmeye soyut (mücerred) yöntem denilmektedir. Soyut yöntem, evrensel hukuk düşünce tarihi bakımından da meseleci yönteme göre daha geç dönemde ve onun işlevinin yetersizliği nedeniyle geliştirilmiştir. 

İslam ceza hukukunda cezalar kanunîlik, şahsîlik ve genellik ilkelerine bağlıdır. Cezalarda kanunîlik ilkesi, ceza hukuku kurallarınca düzenlenmeyen hiçbir cezanın verilemeyeceği anlamındadır. İlke, kanunsuz ceza olmaz biçiminde ifade edilir. Bir davranışın suç sayılabilmesi için ceza hukuku kuralında tanımlanmış olması gerektiği gibi, bir yaptırımın ceza olarak nitelenebilmesi için de aynı şekilde tanımlanmış olması gerekmektedir. İslam ceza hukukunda had ve kısâs cezalarında kanunîlik ilkesi tam anlamıyla geçerlidir. Ta’zîr cezalarında ise cezalar devlet başkanı ya da onun yetkilendirdiği hâkimler tarafından belirlendiği için, kanunîlik ilkesi geçerli değildir. Bununla birlikte zaman içinde devlet başkanlarının yasama faaliyetleri ile ta’zîr cezaları da tıpkı ta’zîr suçlarında olduğu gibi, kanunilik ilkesi kapsamına girmiştir.

Şahsîlik (kişisellik) ilkesi, cezanın ancak suçu işleyen kimseye verilebileceğini öngören bir ilkedir. Evrensel hukuk düşüncesi bakımından oldukça geç bir dönemde ulaşılan şahsîlik ilkesi, İslam ceza hukukunda başlangıçtan itibaren yerleşik bir ilke olarak mevcuttur. İslam, Câhiliye hukukunun kolektif sorumluluk anlayışını reddetmiş, suçlarda sübjektif (şahsî/kişisel) sorumluluk ilkesini yerleştirmiştir. İslam ceza hukukunda diyet kimi durumlarda suçlu tarafından değil, suçlu ile birlikte ya da o dâhil olmadan âkıle denilen erkek akraba topluluğunca ödenir. Bunu, şahsîlik ilkesinin bir istisnası olarak görmemek gerekir. Diyetin bir cezadan çok tazminat niteliğinde olduğu da dikkate alındığında, âkıle kurumunun toplumsal yardımlaşma ilkesi çerçevesinde değerlendirilmesi mümkündür.

Genellik ilkesi, cezaların tüm kişilere aynı şekilde uygulanması anlamındadır. İslam ceza hukukunda gayr-i müslimlere ve kölelere bir kısım cezalar, çoğunlukla onların lehine olmak üzere, farklı uygulanabilmektedir. Bu durum, onların statülerinden kaynaklanmaktadır. Fakat önemli olan husus, İslam ceza hukukunda cezaların aynı statüdeki kişilere eşit şekilde uygulanması ilkesidir. 

Bâin talak, yeni bir akit ve yeni bir mehir ile evlenmedikçe kocaya, boşadığı eşine dönme imkanı vermeyen talaktır. Kocanın sahip olduğu boşama hakkını gelişigüzel kullanmaması ve boşadıktan sonra evliliği tekrar devam ettirmeye imkanı olması açısından Hz. Peygamber bazı tavsiyelerde bulunmuştur. Hz. Peygamberin bu tavsiyelerine uygun olarak yapılan boşamaya, sünnî talak denir. Ric‘î talak, yeniden nikah ve mehire gerek olmaksızın kocaya, boşadığı eşine dönme imkanı veren talaktır. Bid‘î talak, sünnete aykırı olan boşamadır. 

Hüküm müctehidin zannına ta^bidir ve her müctehidin ulaştığı sonuç Allah’ın o konudaki hükmüdür. Bu durum literatürde teaddüdü’l-hukuk (doğruların çokluğu) tabiriyle ifade edilir. İctihadın nakzı, önceki bir ictihadın hükmünün geçersiz sayılması anlamına gelir. İctihadını tamamlamış ve bir hüküm hakkında zann-ı galib oluşturmuş bir müctehidin kendi düşüncesini terkedip farklı görüşteki birinin ictihadına göre amel etmesi Müctehidin başkasını taklididir. Kıyas ve istihsan ise rey çeşitleridir. 

İstilâ yani sahipsiz (mubah) malın ele geçirilmesi aslen kazanmaya en tipik örnektir. Satım akdi, hibe ve hukuki tağyir mülkiyetin naklen kazanılmasına örneklerdir. Bir şahsın miras ve vasiyet yoluyla diğer bir şahsa halef olması sonucu kazanma halefiyet ile kazanmaya örnektir.