Bütün insanlık tarihinde dinin yeri olmuştur. Tarihte hiçbir dine inanmayan topluluklar bulunmamaktadır. İnsanı hem içten hem de dıştan kuşatan ve onun düşünce ve davranışlarını temellendiren din, yüce bir varlığa bağlılık ilkesine dayanmaktadır. Kendi ihtiyaçlarını karşılamakta zaman zaman düştüğü çaresizlik durumu insana inanç yoluyla bir çıkış yolu bulma ihtiyacını doğurmuş ve gereksinim ilk çağlardan beri hep var olagelmiştir. Dolayısıyla insanlarda din duygusu fıtrîdir, yani içten gelen bir durumdur. Dolayısıyla, doğru cevap D seçeneğidir.

İnançla ilgili hükümlere aslî, yapıp etmelerle yani ibadet ve muamelâtla ilgili olanlarına fer’î esaslar denir. Bu ayırım inanç esasının dinde ne kadar önemli olduğunu göstermek içindir. Dinin aslî inanç esasları aslî birinci derecede önemli, muamelatı ilgilendiren fer’i konulardaki esasları ise ikinci derecede önemli hususlardır. Doğru cevap A'dır.

İslam a^limleri isba^t-i va^cib’in gerekliliğini imanda taklitten tahkike yükselme, yani körü körüne bağlanmaktan bilinç seviyesine yükselme ihtiyacı ile açıklarlar. Ayrıca iman konusunda zihne gelebilecek şüpheleri gidermek için de buna gereksinim duyulduğunun altını çizerler. O¨te yandan insanların Allah’ın varlığının ispatına duydukları ihtiyaç, karakterlerine ve yetişme tarzlarına göre değişir. İnanmak için herhangi bir delile ihtiyaç duymayan insanlar yanında bu konuda mucize gibi olağanüstü hadiselere ya da güçlü akli^ delillere ihtiyaç duyanlar da vardır. fakat münazara kabiliyetini geliştirme gibi bir ihtiyaç isbat-ı vacibin ihtiyaçları arasında sayılmaz

Allah’ın peygamberlerine indirdiği ilâhî kitaplara inanmadıkça insanlarmü’min olarak nitelenemez. Kur’an’da ayrıca Allah’a, meleklerine, âhiret gününeve peygamberlerinin yanı sıra kitaplarına da inanmak başta peygamberler olmaküzere bütün insanlara emredilmiştir.

Herhangi bir vasıta olmadan ilham, mananın kalbe aktarılması veya rüya yoluyla bunun gerçekleşmesi, Allah'ın doğrudan vahyetme şeklidir. Dolayısıyla, doğru cevap A seçeneğidir.

Cennet meleği hadislerde (Süyu^ti^, s. 67) Rıdva^n ismiyle geçer.

Bir ayette meleklerin kanatları olduğu belirtilmektedir. Ayette geçen “kanat” ifadesini diğer dünyevî varlıkların kanatlarına benzeterek anlamak doğru değildir. Çünkü ayette geçen kanat kuş vb. hayvanlarda bulunan kanatlar anlamının yanında ayrıca taraf, yan, el ve kudret manalarına da gelmektedir.

Buna göre cinler de insanlar gibi Allah’a kulluk etmeleri için yaratılmıştır. Cinlere de peygamber gönderilmiş, bir kısmı iman etmiş, bir kısmı ka^fir olarak kalmıştır. Son Peygamber olan Hz. Muhammed, insanlara olduğu gibi cinlere de Allah’tan aldığı emirleri iletmiştir. Cinler insanlara nispetle daha üstün bir güce sahiptirler. Mesela^ kısa sürede uzun mesafeleri katedebilir, insanlarca görülmedikleri halde insanları görebilir, insanların bilmediği bazı hususları bilebilirler. Fakat geleceği (gayb) onlar da bilemezler

Cebrail Kur’ân-ı Kerîm'i Hz. Peygambere getiren aracıdır.

Kaynakların verdiği bilgilere göre Hz. Peygamber hayatta iken Kur'an kendisi ve sahabe tarafından ezberlenmiş, vahiy kâtipleri tarafından da yazıya geçirilmiştir. Hz. Ebû Bekir'in hilâfeti döneminde Kur'ân-ı Kerîm vahiy kâtibi Zeyd b. Sâbit tarafından çok hassas prensipler çerçevesinde bir araya getirilmiş ancak çoğaltılmamıştı. Kur’an-ı Kerim ilk defa D seçeneğinde adı geçen Hz. Osman döneminde çoğaltılarak çeşitli merkezlere gönderilmiştir. Üçüncü halife Hz. Osman hicrî 25 yılında Zeyd b. Sabit, Abdullah b. Zübeyr, Saîd b. el-Âs ve Abdurrahman b. Hâris'ten oluşan bir heyete daha önce bir araya getirilmiş olan Kur’an’ı istinsah ettirmeye başlamıştır. Bazı kıraat farklılıklarının ihtilaflara sebep olmaması için yapılan bu çalışma sonucunda çoğaltılan mushaflar İslâm coğrafyasının dört veya yedi büyük merkezine gönderilmiştir.