Peygamberlerin kendilerine verilen ilâhî risâlet görevini yürütürken vahye herhangi bir ekleme, azaltma, tahrif veya değiştirme yapmaları mümkün değildir. Resûlullah ilâhî mesajı muhataplarına tebliğ ettiği zaman, onlar “Ya bundan başka bir Kur’an getir veya bunu değiştir!” dediler. O da “Onu kendiliğimden değiştirmem benim için olacak şey değildir. Ben, sadece bana vahyolunan talimata uyarım. Şayet Rabbime isyan edecek olursam, elbette büyük günün azabından korkarım” (Yûnus 10/15) şeklinde cevap vermiştir.

Allah’ın tebliğle görevlendirdiği peygamberlerin kendi yaşantılarında güvenilmeyen insan olmaları, onların inandırıcılığını ve muhataplarına örnek olmalarını engeller, tebliğ ettikleri konulardaki hıyanetleri de tebliğin muhtevasına güvensizliği doğururdu. Peygamberler bu tür kötü özelliklerden uzak olmuşlardır. Doğru cevap D’dir.

Sekerat'ul-mevt (ölüm döşeği/can çekişme) ölümden bir önceki safha olup hala dünyadaki hayattan tam kopamama safhası olduğundan ahiret alemi ile ilişkili safhalardan değildir.

Kur’an’da belirtildiğine göre kıyamet Sûr’a ilk defa üfürülmekle kopacak ve evrenin kozmik düzeni bozulacaktır. Sûra ikinci defa üflenince Allah evreni yeniden inşâ edecek, yer başka bir yer olacak ve dümdüz yapılacak, gökler de başka gökler haline getirilecektir.  Yer küre yükünü dışarı atacak, kabirler deşilecek, ruhlar bedenleriyle birleştirilip ölüler bir anda diriltilecek ve insanlar çırpınıp yayılan kelebekler veya çekirge sürüleri gibi bölük bölük mahşere doğru sevk edilecek ve hakîr bir halde Allah’ın huzuruna varacak, o gün kâfirler için çok zor bir gün olacaktır. Dolayısıyla, doğru cevap A seçeneğidir.

A^hiret a^lemi inancı, ölüm ve kabir a^lemi, kıya^met alametleri, kıya^metin kopması, evrenin yeniden yaratılması, ölülerin diriltilmesi (ba’s ba’de’l-mevt) ve toplanma yerine sevk edilmesi (haşir), insanların hesaba çe- kilmesi (ba‘s), yapılan eylemlerin ölçülmesi ve değrlendirilmesi (vezin) , sırattan geçilmesi, cennet ve cehenneme giriş safhalarından oluşur.

Kişinin inanılması gereken şeyleri, diliyle söylemesi, fakat kalbiyle tasdik etmemesidir. Münafıkların durumu bu kısma girer. Kur’an’da onların iman iddialarından şöyle bahsedilir: “İnananlara rastladıkları zaman, “inandık” derler, elebaşılarıyla kaldıklarında, “biz şüphesiz sizinleyiz, onlarla sadece alay etmekteyiz” derler.” (el-Bakara 2/14; el-Münâfikûn 63/3).

İslam’da Allah’ın varlığını ispatlamak için yapılan tüm faaliyetlere isbat- ı vacip denir. Abit kulluk eden, ibadet eden kişi demektir. Tevekkül, insanın yapacağı işlerde kendisine düşen görevleri yapıp her türlü tedbiri aldıktan, yeterli ve gerekli çalışmaları en güzel biçimde yerine getirdikten sonra sonucu Allah’tan beklemesidir. İtikat kişinin Allah, insan ve evren hakkındaki düşünce ve anlayışlarıdır. İman, inanma tasdik etme anlamına gelir.

Geçmişte ve günümüzde hoşgörü ve tolerans ahlakı gelişmemiş, belli bir biçimde şartlandırılan mutaassıp kişi ve zümreler İsla^m dinini kendileri gibi anlamayan kişi ve grupları rahatlıkla inançsizlıkla itham edebilmişlerdir. Tekfire yönelmenin bir diğer nedeni de bilgisizlik ve körü körüne taklitçiliktir. O¨te yandan maddi servet ile manevi nüfuz ve şöhret elde etmek için başkalarını tekfir etme de söz konusudur. Gelir dağılımındaki adaletsizlikler, işsizlik, eğitimde fırsat eşitliğinin olmaması, ifade özgürlüğünün ortadan kaldırılması ve kapalı bir toplum modeli yaşama gibi etkenleri de sayabiliriz. buna göre doğru cevap A'dır.

Mürcie ve Kerramiyye mezheplerinin iman tanımı “inanılması gereken inanç esaslarını kalbin tasdiki olmaksızın, dil ile ikrar etmek yeterlidir” şeklindedir. Bu mezhepler, Hz. Peygamber’in şu hadisini görüşlerine delil olarak göstermektedirler: “İnsanlar Allah’tan başka tanrı yoktur, Muhammed O’nun elçisidir deyinceye kadar onlarla mücadele etmekle emrolundum."