İsrailiyata dair haberlerin tefsîre karışması: Rivâyet tefsîrlerine Yahudi, Hıristiyan ve diğer kültürlere ait bilgilerin geçmesidir. İnsandaki aşırı merak ve hırs, bazı âyetlerin detaylarını öğrenmeye sevk ediyordu. Meselâ Ashab-ı Kehf ’in isimleri, kaç kişi oldukları, köpeklerinin rengi; Nûh’un gemisinin büyüklüğü, içerisine alınan hayvanların sayıları ve cinsleri; Hz. Yusuf ’un rüyasında gördüğü yıldızların adları; Hz. Musa’nın Medyen’de hizmetkârlık yaptığı evin büyük kızıyla mı, yoksa küçük kızıyla mı evlendiği gibi birçok gereksiz konu ehli kitaba sorulmuştur. Zaten gerekli olmadığı için bu bilgileri ne Kur’ân, ne de Hz. Peygamber vermişti. Bazı Müslümanlar bu tür bilgilere ulaşmak maksadıyla Ehl-i kitabın önde gelenlerine özellikle İslâm’ı kabul etmiş bulunan Abdullah b. Selam, Vehb b.Münebbih ve Ka’b el-Ahbar gibi kimselere soruyorlar ve aldıkları cevapları muhafaza ediyorlardı. Doğru cevap A'dır.

Kur’ân’ın verdiği bilgilerin kendi inançlarıyla çelişmesi nedeniyle Hıristiyan yazarlar Kur’ân’ın, vahiy mahsulü olmayıp Hz. Muhammed tarafından yazıldığını öne sürmüşlerdir. Onlar arasında Kur’ân’ın kaynağının, Hıristiyan rahibi Bahîrâ, Varaka b. Nevfel, Ümeyye b. Ebi’s-Salt, Hanîfler, şairler, Sâbiîler gibi kişi ve gruplar olduğunu iddia edenler de bulunmaktadır.

Yüce Allah Hz. Peygamber’e “Sana Kur’ân’ı gönderdik ki insanlara indirileni onlara açıklayasın” (Nahl (16), 44) âyetinde ifade edildiği gibi Kur’ân’ı tefsir etmesini emretmiştir. 

Nassları yorumlama faaliyeti anlamındaki te’vîlin Müslümanların ondört asrı aşkın ilmî geleneğinde üç çeşidi mevcuttur. Bunlar, beyânî, burhânî ve irfânî te’vîldir.

Hz. Ali ashâb-ı kirâm arasında tefsîr, hadis ve fıkıh alanındaki bilgileriyle kendini kabul ettirmiş bir otoritedir. Bir konuşmasında, “bana Allah’ın kitabından sorunuz. Allah’a yemin ederim ki Kur’ân’daki her âyetin nerede nâzil olduğunu, gece mi? gündüz mü? ovada mı? dağda mı? indiğini mutlaka bilirim” diyerek her zaman Kur’ân’ın mana ufuklarında dolaşan ve onun zenginliğine âşina olan bir sahâbi olduğunu göstermiştir. Çünkü o, Hz. Peygamber daha hayatta iken Kur’ân’ın tamamını ezberlemiş ve anlamı konusunda Hz. Peygamber’in açıklamalarından çok yararlanmıştır. Bundan dolayı Hz. Ali, ahkâm âyetlerinin tefsîrinde özellikle hukûkî konularda ashâb tarafından çok itimat edilen bir şahsiyet olmuştur. Onun bu yönünü Hz. Ömer, “en isabetli hüküm verenimiz Ali idi” sözüyle ortaya koymaktadır. Doğru cevap C'dir.

Tefsir, sözlük anlamı itibariyle keşfetmek, ortaya çıkarmak, üzerindeki örtüyü açmak, beyan etmek, açıklamak, anlaşılır hale getirmek gibi manalara gelmektedir.

Medenî sûrelerin; Ankebût sûresi hariç, içinde münafıklardan bahsedilen, Cihâda izin veren ve cihad hükümlerini beyan eden, Hudûd ve miras paylaşımından bahseden, İbâdât ve muâmelât konuları tafsîlatlı olarak yer alan özellikleri mevcuttur. Secde âyeti ihtiva eden bir özelliği yoktur. 

Göz önünde bulundurulması gereken şartlar:1. Te’vîle esas olan mananın, mecâz yoluyla da olsa lafzın kendisine delâletettiği manalardan olması lazımdır.2. Te’vîlin anlam yönüyle açık bir âyete ters düşmemesi gereklidir.3. Lafzın ilk anda akla gelen zâhirî anlamının dışında başka bir mananın verilmesine imkân tanıyan dînî bir delile dayanması zorunludur.

“Kur’ân’ın Çoğaltılması” konusu incelendiğinde Hz. Osman döneminde beldeler arasında Kur’ân’ın kırâatı konusunda ihtilafların çıkması ve bu yüzden Müslümanlar arasında birbirlerine kâfir diyecek kadar üzücü olayların meydana gelmiştir.

Hz. Peygamber Medine’ye hicret ettiği zaman orada Allah Resûlü’ne ilk vahiy kâtipliği yapan zat Ubey b. Ka’b’dır. Ebu’l-Münzir ve Ebu’t-Tufeyl künyesinin sahibi olan Ubey b. Ka’b Hazreç kabilesine mensup bir sahâbidir.