Yahudiler İncil tarafından çok ağır eleştirilere tabi tutulmuşlardır. İncillerin bu yaklaşımı yüzyıllar boyunca Yahudilere büyük bir düşmanlık besleme ve zaman zaman bu düşmanlığı zulme dönüştürme şeklinde yansımasını göstermiştir. Ancak 1962-1965 yılları arasında yapılan II. Vatikan Konsili’nde ele alınan Dinlerarası Diyalog görüşmelerinde Yahudilerin de diyalog kapsamı içerisine alınmasına karar verilmiştir. Özellikle son yarım asırdır görülen Yahudi-Hıristiyan ittifakı tamamen siyasidir, dini ve kitabi içerikli bir ittifak değildir.

1. Mabed Dönemi, Krallık dönemine denk gelmektedir. Musa ve Yeşu bu dönemden önce yaşamışlardır. Saul, İsrail’in ilk kralıdır ve ölümünden sonra yerine Davud geçer. Kudüs’te krallık sarayı inşa eden kral Davud, Tanrı için de büyük bir mabet inşa etmek istemiş fakat bu işin oğlu Süleyman’a nasip olacağı Tanrı tarafından bildirilerek, mabet yapımından vaz geçirilmiştir. Davud’un ölümünden sonra yerine oğlu Süleyman (Şilomo) kral geçmiş, Tanrının vaat ettiği gibi, Kudüs’teki Moriah tepesine büyük mabedi inşa etmiştir. Böylece Yahudi tarihinde I. Mabet Dönemi başlamıştır.

Hıristiyanlar için kullanılan isimleri şu şekilde sıralamak mümkündür: Şâkirtler, Kardeşler, Azizler, İnananlar, Seçilmişler, Çağırılmışlar, Kilise, Fakirler, Dostlar, Celileliler.

Hz. Musa, Tanrı tarafından peygamber olarak seçilen, İsrailoğullarını Firavunun zulmünden kurtarmakla görevlendirilen, daha sonra da kendisine Tevrat verilen bir peygamberdir ve Yahudilere göre peygamberlerin en büyüğüdür.

Kiliseler arasındaki farklılıklar, herhangi bir mezhebe bağlı bir Hıristiyan’ın, başka bir mezhebin evharistik uygulamasına katılmasını doğru bulmamaktadır. Katolik Kilisesine göre Evharistiya ayininde papazın ikram ettiği bir parça ekmeği yiyen İsa-Mesih’in etini yemiş, yine papazın uzattığı kaseden şarabı içen de İsa-Mesih’in kanını içmiş sayılmaktadır. O zaman inkarnasyon gerçekleşmekte ve Hıristiyan imanına sahip kişi İsa Mesih ile et ve kan olarak birleşmiş olmaktadır. Ortodoks Kilisesi evharistik iman noktasında Katolik Kilisesi’yle aynı düşünceleri paylaşmasına rağmen, "transsubstantiation" (ekmeğin ve şarabın İsa’nın etine ve kanına dönüşmesi) konusunu benimsemez. Protestanlar da bu konuya tamamen olumsuz bakarlar ve "İsa'nın Son Yemeği" hatırasına yapıldığına inanırlar.